‌ਦੋ ਪਾਸੇ

ਜਿਞੇ ਇਕ ਸਿੱਕੇ ਦੇ ਦੋ ਪਾਸੇ ਨੇ
ਜਿਞੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਞਿਚ ਦੁੱਖ ਹਾਸੇ ਨੇ
ਉਂਞੇ ਬੰਦੇ ਨਾ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਞੀ ਦੋ ਰੁੱਖ ਜੀ
ਕੁਝ ਹੰਜੂ ਹੋਏ ਕੁਝ ਪਿਆਸੇ ਨੇ...

ਕਈਆਂ ਦੇ ਲਈ ਇਹ ਪਿੰਜੜਾ ਏ
ਜੋ ਇਸ ਞਿਚ ਫਸਕੇ ਰਹ ਗਏ ਨੇ
ਕਈ ਮੇਰੇ ਞਰਗੇ ਜਿਹਨਾਂ ਚੱਖਿਆ ਨਹੀਂ
ਦਿਨ-ਰਾਤ ਹੀ ਦਿੰਦੇ ਦਿਲਾਸੇ ਨੇ...

ਰੋਗੀ ਆਖੱਣ ਜੀ ਹੋਈ ਭੁੱਲ ਸਾਥੋਂ
ਨਾ ਰਾਹ ਲੱਬਦਾ ਮੁੜ ਹੱਸਣਾ ਏ
ਜੋ ਹੱਸਦੇ ਹੱਸਦੇ ਕਟ ਰਹੇ ਨੇ
ਉਹ ਫੁੱਲ ਚੁਗਦੇ ਹਰ ਪਾਸੇ ਨੇ...

ਸਾਥੋਂ ਕਤਲ ਹੀ ਆਪਣਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ
ਸਾਹ ਚਲਦੇ ਪਰ ਰੂਹ ਸੁੱਤੀ ਏ
ਜੋ ਜੀਉਂਦੇ ਇਹੀਉ ਸੋਚਦੇ ਕੇ
ਬਸ ਅਨਜਲਾਂ ਦੇ ਹੀ ਞਾਸੇ ਨੇ....

ਮੁਲ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਉਹਨੇ ਪਾਇਆ ਸੀ
ਬਣ ਕੰਜਰੀ ਯਾਰ ਮਨਾਇਆ ਸੀ
ਹੁਣ ਞਖਰੀ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਰੀਤ ਬੁੱਲਿਆ
ਚੱਮ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੇ ਹੀ ਬਸ ਝਾਸੇ ਨੇ...

ਰੂਹੀ ਮੇਲ ਹੁਣ ਬਸ ਇਕ ਛਲਾਞਾ ਏ
ਦੁੱਖ ਤੋਂ ਞੱਧ ਕੁਝ ਨਾ ਮਿਲਦਾ ਜੀ
ਝੋਲੀ ਰੱਬ ਪੈਣਾ ਬੜੀ ਦੂਰ ਬੱਧਣਾ
ਇਥੇ ਮਿਲਦਾ ਨਾ ਫੁੱਲੀਆਂ ਪਤਾਸੇ ਨੇ...

ਉਞੇਂ ਬੰਦੇ ਤੇ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਞੀ ਦੋ ਮੁੱਖ ਜੀ