ਇਹ ਲੋਕ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਦੇ ਇਖਲਾਜ਼ ਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਨੇ
ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੀ ਚੰਗਾ ਹਾਂ
ਇਹਨਾਂ ਦੀਆ ਬਾਤਾਂ ਮਿਰਾਜ ਵਾਂਗ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਇਹ ਉੱਲੂ ਬਣੇ ਰਹਿੰਦੇ ਨੇ
ਇਹ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਯਾ ਕਿਸ ਬਾਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਯਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਭਾਉਂਦੀਆਂ ਨਹੀਂ
ਯਾ ਸੱਚ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੇਮਤਲਬ ਨੇ
ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਮਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਚਾਹ ਵਿੱਚ ਪਈ ਮੱਖੀ ਵਾੰਘ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੰਦੇ ਨੇ
ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ
ਹੋਰ ਮੈਂ ਕਿ ਕਰਾਂ
ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇਸਾ ਕੁਝ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਨੇ
ਇਸੇ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਪਰ
ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਹੀ ਅੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਉੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਬਨੇਰੇ ਤੇ
ਓਥੇ ਮੈਂ ਇਕੱਲਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹਾਂ
ਤੇ ਨਿੱਕੀ ਜਿਹੀ ਸੈਰ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਅੱਕਦਾ ਨਹੀਂ
ਯਾ ਤੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਸੁਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ
ਯਾ ਕੁਝ ਪੜ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਨਹੀਂ ਤੇ ਕੁਝ ਲਿੱਖ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ
ਪਰ ਮੈਂ ਅੱਕਦਾ ਨਹੀਂ