ਉੜਾਨ...

ਇਕ ਪੰਛੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਇਆਣਾ
ਨਜ਼ਰ ਚਿੱਟੇ ਦੀਵੇ ਵਲ ਮਾਰੇ
ਕਾਰੇ ਅੰਬਰ ਛਾਂਵੇ ਇਕੱਲਿਆਂ ਬਹਕੇ,
ਕੁੱਝ ਸੁਪਨੇ ਬੁਣਦਾ ਸੀ ਖਾਰੇ...

ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਭੋਲੇ ਪੰਛੀ ਨੂੰ,
ਤਾਰਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀਵੇ ਰਾਹ ਪਾਇਆ,
ਬਿਨਾ ਸੋਚੇ, ਬਿਨਾ ਸਮਝੇ
ਗਲ ਸੁੱਚੀ ਉੜਾਨ ਨੂੰ ਲਾਇਆ,

ਨਾਸਮਝ ਸੀ ਬੇਖਬਰ ਸੀ,
ਨਾ ਖਬਰ ਸੀ ਉਸ ਖਬਰ ਦੀ,
ਪਰ ਚਿੱਤ ਕੁਝ ਬੇਸਬਰ ਸੀ,
ਨਾ ਪਤਾ ਕਿਉਂ ਬੇਸਬਰ ਸੀ...

ਜਦ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਪੁਜਿਆ,
ਉਹਨੂੰ ਚੜਿਆ ਚਾਨਣ ਦਾ ਰੰਗ,
ਸੁੱਚੀ ਹਵਾ ਵਿਚ ਜਦ ਉੱਡਿਆ,
ਉਹਦਾ ਸੁੱਚਾ ਹੋਇਆ ਅੰਗ ਅੰਗ...

ਉਸ ਚਾਨਣੀ ਦਾ ਮੋਹ ਲੈਂਦੇ ਲੈਂਦੇ,
ਕਾਲੇ ਬੱਦਲਾਂ ਦਾ ਪਿਆ ਸਾਯਾ,
ਉਸ ਸੋਹਣੇ ਚੱਨ ਦੀ ਚਾਨਣੀ ਨੂੰ,
ਉਹਨਾ ਬੱਦਲੀਂ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ...

ਛਿੱਟਾਂ ਸੀਨੇ ਜਦ ਡਿੱਠੀਆਂ ,
ਰੰਗ ਚਾਨਣੀ ਦਾ ਵੀ ਲਾਹਇਆ,
ਹਰ ਛਿੱਟ ਨੇ ਖੰਭ ਜਕੜਿਆ,
ਸਿੱਧਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਸੀ ਡਿਗਾਇਆ...

ਨਾ ਚੋਟ ਆਏ ਉਸ ਪੰਛੀ ਨੂੰ,
ਸੁਹੀ ਹਵਾ ਨੇ ਗੋਦ ਰਚਾਈ,
ਫੁੱਲਾਂ ਨੇ ਇਕੱਠਿਆਂ ਹੋਕੇ,
ਇਕ ਕੋਮਲ ਸੇਜ ਬਣਾਈ,

ਆਕੜ ਮਿੱਟੀ ਨੇ ਵੀ ਤਯਾਗੀ,
ਇਕ ਨਰਮ ਸਰੂਪ ਚ ਆਈ,
ਜ਼ਮੀਨ ਨੇ ਪੰਛੀ ਨੂੰ ਚੁਮਕੇ,
ਪੱਤੀਆਂ ਦੀ ਚਾਦਰ ਉਤੇ ਪਾਈ,

ਇਸ ਵਾਕੇ ਨੂੰ ਜਦ ਸੁਣਿਆ,
ਬੱਧਣ ਨੂੰ ਸੂਹੀ ਯਾਦ ਸੀ ਆਈ,
ਕੁਝ ਸੂਹੇ ਜਿਹੇ ਲਫ਼ਜ਼ ਪਿਰੋਕੇ,
ਇਕ ਸੋਹਣੀ ਕਵੀਤਾ ਬਣਾਈ...🐢

Ikk panchi samajh to chandara
Nazar chitte dive val maare
Kaare ambar chaave raata beh k
Kujh supne bunnda si khaare

Ikk din us bhole panchi nu
Taareya ne us dive raah paya
Bina soche bina samajhe
Gall suchi udaan nu laya

Nasamajh si bekhabar si
Na khabar si us khabar di
Par chit kujh besabar si
Na pata kyu besabar si

Jad baddla vich oh pujya
Ohnu chadya chaanan da rang
Suchi hawa vich jad udaya
Ohda sucha hoya ang ang

Us chaanani da moh lende lende
Kale baddla da pya saaya
Us sohne chann di chaanani nu
Una baddli maar mukaaya

Chhittan seene jad dithiyaan
Rang chaanani da v lahya
Har chhitt ne khamb jakadeya
Sida zameen te si digaya